Podręcznik zgodności z przepisami i informacji o bezpieczeństwie Dell 1150 Series jest niezwykle ważnym dokumentem dla użytkowników serii Dell 1150, który zawiera informacje dotyczące zgodności z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa, wymaganymi przez prawo. Dokument ten zawiera szczegółowe wytyczne dotyczące instalacji, użytkowania i konserwacji urządzeń z serii Dell 1150, a także informacje dotyczące zgodności z przepisami i przepisy dotyczące bezpieczeństwa. Podręcznik zawiera również wytyczne dotyczące utrzymania bezpiecznego środowiska pracy oraz informacje dotyczące przechowywania i wykorzystywania danych. Informacje zawarte w Podręczniku zgodności z przepisami i informacji o bezpieczeństwie Dell 1150 Series pomagają użytkownikom w utrzymaniu bezpiecznych i wydajnych systemów informatycznych.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik zgodności z przepisami i informacji o bezpieczeństwie Dell 1150 Series
Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.
1.
Fundacje mogą ustanawiać osoby fizyczne niezależnie od ich obywatelstwa i miejsca zamieszkania bądź osoby prawne mające siedziby w Polsce lub za granicą.
2.
Siedziba fundacji powinna znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1.
Oświadczenie woli o ustanowieniu fundacji powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Zachowania tej formy nie wymaga się, jeżeli ustanowienie fundacji następuje w testamencie.
2.
W oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację.
3.
Składnikami majątkowymi, o których mowa w ust. 2, mogą być pieniądze, papiery wartościowe, a także oddane fundacji na własność rzeczy ruchome i nieruchomości.
Fundacja działa na podstawie przepisów niniejszej ustawy i statutu.
1.
Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji.
1a.
Do korzystania ze środków komunikacji elektronicznej w głosowaniu władz fundacji stosuje się odpowiednio przepisy art. 10 ust. 1a-1d ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach.
1b.
Rozwiązania, o których mowa w ust. 1a, stosuje się w przypadku wprowadzenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, o których mowa w ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2022 r. poz. 1657, 2280, 2674, 2705 i 2770).
1c.
Jeżeli kadencja zarządu fundacji lub jej innych organów, o których mowa w ust. 1, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, o których mowa w
2.
Fundator może wskazać ministra właściwego ze względu na cele fundacji. Oświadczenie fundatora w tej sprawie powinno być dołączone do statutu i przekazane sądowi prowadzącemu rejestr fundacji.
3.
Fundacja, która ma prowadzić działalność na terenie jednego województwa, powinna mieć siedzibę na terenie województwa objętego działalnością tej fundacji.
4.
Jeżeli w statucie określa się przeznaczenie środków majątkowych fundacji po jej likwidacji, środki te powinny być przeznaczone na cele, o których mowa w art. 1.
5.
Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Jeżeli fundacja ma prowadzić działalność gospodarczą, wartość środków majątkowych fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniejsza niż tysiąc złotych.
6.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić ulgi i zwolnienia z tytułu przeznaczenia zysków z działalności gospodarczej fundacji na realizację jej zadań statutowych, inne niż ulgi i zwolnienia określone w innych ustawach.
1.
Fundator może odstąpić od osobistego ustalenia statutu i upoważnić do jego ustalenia inną osobę fizyczną lub prawną.
2.
Do ustalenia statutu, stosownie do przepisu ust. 1, mają zastosowanie przepisy dotyczące ustalenia statutu przez fundatora.
3.
Jeżeli fundator ustanowił fundację w testamencie, a nie ustalił jej statutu i nie upoważnił do tej czynności innej osoby, stosuje się odpowiednio przepisy księgi IV Kodeksu cywilnego o poleceniu.
1.
Fundacja podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.
2.
Fundacja uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.
1.
Sąd dokonuje wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego fundacji po stwierdzeniu, że czynności prawne stanowiące podstawę wpisu zostały podjęte przez uprawnioną osobę lub organ i są ważne. Postanowienie o wpisaniu fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego sąd wydaje ponadto po stwierdzeniu, że cel i statut fundacji są zgodne z przepisami prawa.
2.
O wpisaniu fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego sąd zawiadamia ministra właściwego ze względu na zakres jego działania oraz cele fundacji, zwanego dalej "właściwym ministrem", oraz właściwego ze względu na siedzibę fundacji starostę, przesyłając jednocześnie statut.
3.
Jeżeli cele fundacji wkraczają w zakres działania dwóch lub więcej ministrów, sąd zawiadamia o wpisaniu fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego, wraz z przesłaniem statutu, właściwego ministra, z którego zakresem działania wiążą się główne cele fundacji.
Zarząd fundacji kieruje jej działalnością oraz reprezentuje fundację na zewnątrz.
1.
Podjęcie przez fundację działalności gospodarczej nieprzewidzianej w statucie wymaga uprzedniej zmiany statutu.
2.
Zmiana statutu fundacji wymaga wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego. Przepisy art. 9 stosuje się odpowiednio.
1.
O zgodności działania fundacji z przepisami prawa i statutem oraz z celem, w jakim fundacja została ustanowiona, orzeka sąd w postępowaniu nieprocesowym na wniosek właściwego ministra lub starosty.
2.
Fundacja składa corocznie właściwemu ministrowi sprawozdanie ze swojej działalności obejmujące najważniejsze informacje o działalności fundacji w okresie sprawozdawczym, pozwalające ocenić prawidłowość realizacji przez fundację jej celów statutowych.
2a.
Przepisu ust. 2 nie stosuje się do fundacji posiadających status organizacji pożytku publicznego, które zamieściły na stronie podmiotowej Narodowego Instytutu Wolności - Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w Biuletynie Informacji Publicznej sprawozdanie merytoryczne z działalności oraz sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. 1327, 1265 i 1812).
2b.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, sporządza się w postaci elektronicznej, na formularzu udostępnionym w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego Ministra Sprawiedliwości, oraz opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
3.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, jest przez fundację udostępnione do publicznej wiadomości.
4.
Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, jednolity wzór formularza sprawozdania, o którym mowa w ust. 2, mając na względzie potrzebę zapewnienia informacji pozwalających ocenić prawidłowość realizacji przez fundację jej celów statutowych oraz ujednolicenia sprawozdań.
Właściwy minister lub starosta może wystąpić do sądu o uchylenie uchwały zarządu fundacji, pozostającej w rażącej sprzeczności z jej celem albo z postanowieniami statutu fundacji lub z przepisami prawa. Organ ten może jednocześnie zwrócić się do sądu o wstrzymanie wykonania uchwały do czasu rozstrzygnięcia sprawy.
1.
Jeżeli działanie zarządu fundacji w istotny sposób narusza przepisy prawa lub postanowienia jej statutu albo jest niezgodne z jej celem, organ, o którym mowa w art. 13, może wyznaczyć odpowiedni termin do usunięcia tych uchybień w działalności zarządu albo może żądać dokonania w wyznaczonym terminie zmiany zarządu fundacji.
2.
Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, albo w razie dalszego uporczywego działania zarządu fundacji w sposób niezgodny z prawem, statutem lub celem fundacji, organ, o którym mowa w art. 13, może wystąpić do sądu o zawieszenie zarządu fundacji i wyznaczenie zarządcy przymusowego.
3.
Zarządca przymusowy reprezentuje fundację w sprawach wynikających z zarządu, w tym również w postępowaniu sądowym; jest on obowiązany wykonywać czynności potrzebne do prawidłowego działania fundacji.
4.
Sąd uchyli swe postanowienie o zawieszeniu zarządu fundacji i wyznaczeniu zarządcy przymusowego na wniosek zarządu fundacji, jeżeli z okoliczności wynika, że działania, o których mowa w ust. 1, zostaną zaniechane.
1.
Organ, o którym mowa w art. 13, sprawuje kontrolę nad działalnością fundacji będącej instytucją obowiązaną w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w zakresie zgodności jej działania z przepisami tej ustawy.
2.
Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. 593, 655, 835, 2180 i 2185).
1.
W razie osiągnięcia celu, dla którego fundacja była ustanowiona, lub w razie wyczerpania środków finansowych i majątku fundacji, fundacja podlega likwidacji w sposób wskazany w statucie.
2.
Jeżeli statut nie przewiduje likwidacji fundacji lub jego postanowienia w tym przedmiocie nie są wykonywane, w wypadkach wymienionych w ust. 1 organ, o którym mowa w art. 13, zwraca się do sądu o likwidację fundacji.
3.
W wypadkach innych niż przewidziane w ust. 1 likwidacja fundacji może nastąpić tylko na mocy przepisu ustawy.
4.
Jeżeli statut fundacji nie określa przeznaczenia środków majątkowych pozostających po jej likwidacji, sąd orzeka o przeznaczeniu tych środków z uwzględnieniem celów, którym fundacja służyła.
1.
W stosunku do fundacji korzystającej ze środków publicznych i prowadzącej działalność na obszarze całego kraju, w zakresie działalności prowadzonej na obszarze właściwości miejscowej samorządu powiatowego, starosta wykonuje uprawnienia wynikające z przepisów art. 12-15.
2.
Zadania starosty, o których mowa w ustawie, są zadaniami z zakresu administracji rządowej.
Nabycie przez fundację w drodze spadku, zapisu lub darowizny pieniędzy lub innych rzeczy ruchomych albo praw majątkowych jest wolne od podatku od spadków i darowizn.
Spory majątkowe, w których stroną jest fundacja, rozpoznaje sąd.
Ilekroć w ustawie jest mowa o właściwym ministrze, rozumie się przez to również kierownika właściwego urzędu centralnego.
1.
Fundacje zagraniczne mające siedzibę za granicą mogą tworzyć przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2.
Utworzenie przedstawicielstwa wymaga zezwolenia, które oznacza jednocześnie zgodę na podjęcie działalności określonej w zezwoleniu. Zezwolenie wydaje minister właściwy ze względu na zakres swego działania oraz cele utworzenia przedstawicielstwa.
3.
Zezwolenie może być wydane, jeżeli utworzenie przedstawicielstwa ma służyć realizacji celów określonych w art. 1; jeżeli przedstawicielstwo ma prowadzić także działalność gospodarczą, stosuje się odpowiednio przepis art. 5 ust. 5 zdanie pierwsze.
4.
Przedstawicielstwo jest obowiązane przestrzegać przepisów prawa obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5.
Minister właściwy ze względu na zakres swego działania oraz cele utworzenia przedstawicielstwa może cofnąć zezwolenie, jeżeli przedstawicielstwo nie dotrzymuje warunków określonych w zezwoleniu lub w istotny sposób narusza przepisy prawa obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo interes państwa.
6.
Jeżeli przedstawicielstwo lub reprezentowana przez nie fundacja naraża na szkodę bezpieczeństwo lub inny ważny interes państwa, właściwy minister może zawiesić zezwolenie. Zawieszenie zezwolenia powoduje - do czasu podjęcia decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia - bezzwłoczne zaprzestanie działalności objętej zezwoleniem bez odszkodowania z tego tytułu.
7.
W sprawach działalności gospodarczej przedstawicielstwa stosuje się ponadto przepisy odrębne, dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez przedstawicielstwa podmiotów zagranicznych.
Przepisy niniejszej ustawy nie naruszają przepisów prawa prywatnego międzynarodowego.
Rejestracja zakładów działających na rynku materiałów i wyrobówprzeznaczonych do kontaktu z żywnością
Zakład działający na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oznacza przedsiębiorstwo publiczne lub prywatne prowadzące jakąkolwiek działalność zarobkową lub niezarobkową związaną z dowolnym etapem produkcji, przetwarzania lub dystrybucji materiałów i wyrobów – art. 2 ust 2 lit c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady nr 1935/2004 z dnia 27 października 2004 roku w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością (…)(Dz. Urz. UE L. 338 z 13. 11. 2004, str. 4-17).
Zakłady działające na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością mogą rozpocząć działalność po uzyskaniu wpisu do rejestru zakładów prowadzonego przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego zgodnie z art. 63 ust. 1. i ust. 2 pkt. ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (t. j. Dz. U. 2020r. poz. 2021).
Zgodnie z art. 64 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia wszystkie zakłady działające na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, w tym zakłady prowadzone przez podmioty zajmujące się recyklingiem składają do właściwego terenowo państwowego powiatowego inspektora sanitarnego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego wniosek o wpis do rejestru zakładów. Wniosek w formie pisemnej o wpis do rejestru zakładów składa się w terminie, co najmniej 14 dni przed dniem rozpoczęcia planowanej działalności. Wpis do rejestru zakładów następuje na podstawie wniosku podmiotu działającego na rynku.
Właściwy ze względu na siedzibę zakładu lub na miejsce prowadzenia przez zakład działalności państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny wydaje zaświadczenie o wpisie do rejestru zakładów.
W przypadku zmiany danych podmiot działający na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością składa wniosek o dokonanie zmian w rejestrze zakładów, w formie pisemnej, w terminie 30 dni od dnia powstania zmiany.
W przypadku rezygnacji z prowadzenia działalności na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością podmiot składa wniosek o wykreślenie z rejestru zakładów.
Wszystkie w/w wzory dokumentów są załącznikami do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2007 r. w sprawie wzorów dokumentów dotyczących rejestracji i zatwierdzenia zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność podlegających urzędowej kontroli Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. 2007, Nr 106, poz. 730 ze zm. ). 100 ust. 1 pkt 16. 2020r., poz. 2021) kto prowadzi działalność w zakresie produkcji lub obrotu materiałami i wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, w tym materiałami i wyrobami z tworzyw sztucznych pochodzącymi z recyklingu, bez złożenia wniosku o wpis do rejestru zakładów w trybie i na zasadach określonych w art. 63, podlega karze grzywny.
Rozporządzenie (WE) nr 1935. 2004 - podstawowe obowiązki przedsiębiorcy.
Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylające dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG
Rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich materiałów i wyrobów, w tym aktywnych i inteligentnych, które w stanie gotowym do użytkowania:
- przeznaczone są do kontaktu z żywnością;
- lub pozostają w kontakcie z żywnością i są przeznaczone do tego celu;
- lub można oczekiwać, że wejdą w kontakt z żywnością albo nastąpi migracja ich składników do żywności w przypadku ich zastosowania w normalnych lub możliwych do przewidzenia warunkach.
Rozporządzenie dotyczy materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, z metali i ich stopów, ceramicznych, szklanych, gumowych, silikonowych, włókienniczych, z regenerowanej celulozy, drewna, korka, papieru i tektury a także klejów, żywic jonowymiennych, farb drukarskich, lakierów i powłok, wosków oraz ich kombinacji.
Rozporządzenie nie ma zastosowania do:
Podstawowe obowiązki przedsiębiorców wynikające z rozporządzenia (WE) nr 1935/2004
Art. 3 - wymagania ogólne
Wszystkie materiały i wyroby do kontaktu z żywnością, w tym także aktywne i inteligentne materiały oraz wyroby:
Ponadto oznakowanie, reklama i sposób prezentowania materiału lub wyrobu nie powinna wprowadzać konsumentów w błąd.
Art. 15 - znakowanie
Do materiałów i wyrobów, które w chwili wprowadzenia do obrotu nie weszły jeszcze w kontakt z żywnością dołącza się:
Oznaczenia nie są wymagane dla wyrobów, które są w sposób oczywisty przeznaczone do kontaktu z żywnością.
Ponadto w oznakowaniu należy podać:
Oznakowanie wyrobów na etapie sprzedaży detalicznej musi znajdować się:
Oznakowanie wyrobów na etapie sprzedaży innej niż detaliczna musi znajdować się:
Wszystkie informacje powinny być widoczne, czytelne i nieusuwalne.
Dodatkowo ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia w art. 55 (t. 2020, Nr poz. 2021 określa, że materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością wprowadzane na rynek polski muszą być znakowane w języku polskim. 16 - deklaracja zgodności (ang. Declaration of conformity)
Do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością istnieje obowiązek dołączania pisemnej deklaracji potwierdzającej, że są one zgodne z przepisami mającymi wobec nich zastosowanie. Pisemna deklaracja umożliwia łatwą identyfikację materiałów, wyrobów lub produktów z pośrednich etapów wytwarzania lub substancji, dla których została wydana.
Deklaracje odnawia się, jeżeli w składzie lub procesie wytwarzania zachodzą znaczące zmiany pociągające za sobą zmiany poziomu migracji z materiałów lub wyrobów lub, jeżeli udostępnione zostają nowe dane naukowe.
W celu potwierdzenia zapisów znajdujących się w deklaracji zgodności powinna być udostępniana organom kontroli dokumentacja.
Deklaracje zgodności dla materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością z tworzyw sztucznych, dla wyrobów ceramicznych oraz dla aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów zostały określone w odrębnych przepisach. 17 - identyfikowalność wyrobu (traceability)
Producent ma obowiązek:
Wdrożenie przez przedsiębiorcę systemu identyfikowalności ma na celu ułatwienie procesu kontroli i wycofywania wadliwych produktów z rynku oraz przypisania odpowiedzialności za wyrób nie spełniający wymagań.
Dobra praktyka produkcyjna GMP w świetle rozporządzenia (WE) nr 2023. 2006.
Rozporządzenie (WE) nr 2023/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie dobrej praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością
Zgodnie z art. 3 dobra praktyka produkcyjna (Good Manufacturing Practice – GMP) oznacza te aspekty zapewnienia jakości, które gwarantują jednolitą produkcję materiałów i wyrobów oraz ich kontrolę w celu zapewnienia zgodności z przepisami mającymi wobec nich zastosowanie
i normami jakości, które są właściwe dla zamierzonego zastosowania tych produktów, zapobiegając narażaniu zdrowia ludzi lub wywoływaniu niedopuszczalnych zmian w składzie żywności, lub pogorszeniu jej cech organoleptycznych
Obowiązujące od dnia 1 sierpnia 2008 roku rozporządzenie Komisji (WE) nr 2023/2006
z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie dobrej praktyki produkcyjnej - ustanawia zasady Dobrej Praktyki Produkcyjnej (GMP) w odniesieniu do grup materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, których wykaz zawiera załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1935/2004
w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz kombinacji tych materiałów i wyrobów lub materiałów i wyrobów pochodzących z recyklingu i wykorzystywanych w produkcji tych materiałów i wyrobów.
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2023/2006 ma zastosowanie we wszystkich sektorach i na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji materiałów i wyrobów, z wyjątkiem produkcji substancji wyjściowych.
Podmioty działające na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością są obowiązane przestrzegać wymagań w zakresie dobrej praktyki produkcyjnej określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2023/2006, w tym celu powinny mieć skuteczne i udokumentowane systemy zapewnienia jakości oraz skuteczny system kontroli jakości.
Szczegółowe zasady dobrej praktyki produkcyjnej dotyczące procesów z użyciem farb drukarskich
W odniesieniu do farb drukarskich stosowanych na stronie materiału lub wyrobu niemającej kontaktu z żywnością, dobra praktyka produkcyjna powinna w szczególności uniemożliwić przenoszenie składników farby na stronę mającą kontakt z żywnością przez podłoże lub w wyniku odbicia farby (set-off) w stosie lub roli w stężeniach powodujących zagrożenie dla zdrowia, które są niezgodne z art. 3 Rozporządzenia (WE) nr 1935/2004.
Zadrukowane materiały opakowaniowe i wyroby w postaci gotowej lub półproduktów powinny być przenoszone i przechowywane w taki sposób, aby również zapobiec przenoszeniu składników farby z zadrukowanej powierzchni na stronę mającą kontakt z żywnością przez podłoże lub w wyniku odbicia farby (set-off) w stosie lub roli w stężeniach powodujących zagrożenie dla zdrowia, które są niezgodne z art.
Zadrukowana powierzchnia nie może mieć bezpośredniego kontaktu z żywnością
Dokumentacja dotycząca dobrej praktyki produkcyjnej powinna być udostępniana właściwym organom na żądanie
Aktywne i inteligentne materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością
Aktywne i inteligentne materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu
z żywnością
Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością definiuje aktywne oraz inteligentne materiały i wyroby do kontaktu z żywnością następująco:
i wyroby, których zadaniem jest przedłużenie okresu przydatności do sprzedaży lub też zachowanie lub poprawa stanu opakowanej żywności. Z uwagi na ich naturę przewidziano
w nich obecność składników, które mogą stopniowo uwalniać substancje do opakowanej żywności lub jej otoczenia lub też je absorbować;
Aktywne i inteligentne materiały i wyroby mogą być wprowadzone do obrotu tylko wtedy, gdy odpowiednio i skutecznie wypełniają zamierzony cel stosowania, a także spełniają wymagania ustanowione w przepisach prawnych w tym zakresie.
Ogólne przepisy w sprawie bezpieczeństwa tego typu opakowań przedstawia Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, natomiast szczegółowe wymagania w ww. zakresie przedstawia Rozporządzenie Komisji (WE) nr 450/2009 w sprawie aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Aktywne i inteligentne materiały nie mogą powodować zmiany składu ani cech organoleptycznych żywności poprzez uwalnianie lub pochłanianie związków takich jak aldehydy czy aminy w celu ukrycia początkowych oznak psucia się żywności, co mogłoby wprowadzić konsumenta w błąd.
Istnieje wiele różnych rodzajów aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów. Substancje odpowiedzialne za funkcję aktywną lub inteligentną mogą znajdować się w osobnym pojemniku, na przykład w małej papierowej saszetce, lub też substancje te mogą wchodzić w skład materiału opakowaniowego, na przykład tworzywa sztucznego butelki.
Aby umożliwić konsumentowi identyfikację niejadalnych części produktu, aktywne i inteligentne materiały i wyroby lub ich elementy, jeżeli wyglądają na jadalne, są odpowiednio oznakowane:
w załączniku I rozporządzenia Komisji (WE) nr 450/200
Informacje te muszą znajdować się w widocznym miejscu, być czytelne i nieusuwalne. Ze względu na bezpieczeństwo konsumenta informacje te powinny być drukowane czcionką o wysokości znaków, co najmniej 3 mm oraz spełniać wymagania odnośnie do znakowania, określone w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 (znakowanie).
AKTYWNE MATERIAŁY I WYROBY PRZEZNACZONE DO KONTAKTU Z ŻYWNOŚCIĄ - określa się jako systemy, które:
Na rynku rozpowszechnione są dwa typy opakowań aktywnych. Należą do nich:
- pochłaniacze/absorbery – które mają za zadanie usuwać niepożądane składniki ze środowiska wewnątrz opakowania. W zależności od zastosowania może to dotyczyć absorpcji wilgoci, etylenu, tlenu czy CO2 lub niekorzystnych zapachów. Absorbowane czynniki oddziałując na żywność wpływają na cechy sensoryczne i trwałość żywności. Do osiągnięcia poszczególnych efektów stosuje się takie substancje jak zeolit, celulozę, węgiel aktywny, żel krzemionkowy, jony żelaza, kwas askorbinowy, nadmanganian potasu i wodorotlenek wapnia.
np. pochłaniacze tlenu - mają na celu pochłanianie pozostałości tlenu z wewnątrz opakowania (z otoczenia danego środka spożywczego lub z niego samego). Są one produkowane w postaci saszetek umieszczanych wewnątrz opakowania także w formie nalepek, zamknięć lub polimerów, które są bezpośrednio wprowadzane w strukturę materiału opakowaniowego. Ich głównym celem jest redukcja tlenu do takiej ilości, która zapewnia zapakowanemu produktowi najwyższą jakość. Dzięki redukcji tlenu z opakowania, spowalniają wzrost mikroorganizmów tlenowych, pleśni w przetworach mięsnych, serach, ciastach i owocach morza. Usuwanie tlenu wpływa na zachowanie typowego aromatu w kawie, herbacie, zapobiega zmianom barwy w suszonych warzywach, przyprawach ziołowych, herbacie a także przeciwdziała jełczeniu w orzechach, chipsach, mleku w proszku. Dzięki redukcji tlenu okres przydatności do spożycia przechowywanej w nim żywności zostaje przedłużony. Absorbery tlenu zapobiegają utlenianiu się tłuszczów, rozwojowi bakterii tlenowych i pleśni. Jednocześnie absorbery tlenu nie mogą również wytwarzać substancji toksycznych lub maskować niekorzystnych zapachów, przez co mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd.
np. pochłaniacze wilgoci - najczęściej są to podkładki służące do pochłaniania soków lub wody wydzielanych przez mięso czy ryby. Wytwarzane są najczęściej z laminatu, w którego skład najczęściej wchodzi siatka z tworzywa sztucznego, klej i poduszeczka wypełniona usieciowanym poliakrylanem (w postaci włókien bądź granulatu) lub w połączeniu z naturalną celulozą. pochłaniacze etylenu – mogą występować w saszetkach dodawanych do opakowania lub być składnikiem folii opakowaniowej. Aktywny składnik zawarty w pochłaniaczu powoduje wydłużenie okresu trwałości przechowywanej w nim żywności (opóźnia proces dojrzewania owoców i warzyw). Jako pochłaniacze etylenu stosowane są: aktywowany węgiel drzewny, nadmanganian potasu, saszetki silikonowe, zeolity, ziemia okrzemkowa, mączka ceglana, tlenek glinu i bentonit.
- emitery – które wydzielają do środowiska opakowania pożądane substancje, które wywierają pozytywny wpływ na żywność, mogą migrować nad powierzchnię produktu w opakowaniu lub bezpośrednio do żywności. Celem ich działania jest ochrona produktu przed rozwojem mikroorganizmów. Są to najczęściej dodatki do żywności takie jak konserwanty, aromaty przeciwutleniacze czy enzymy. Substancje aktywne mogą być włączane w strukturę materiału opakowaniowego albo dołączone do opakowania w postaci preparatu umieszczonego w saszetkach, aktywnej nalepki lub etykiety.
- poprzez umieszczenie różnego rodzaju wskaźników na etykiecie bądź bezpośrednio na opakowaniu pozwalają monitorować jakość produktu
- dostarczają konsumentowi informacji o warunkach w jakich jest przechowywana żywność, zmianach zachodzących w produkcie od momentu jego zapakowania do czasu jego otwarcia (informacje te musza być wiarygodne i prawdziwe)
- nie mają na celu uwalniać aktywnych składników do żywności lub jej otoczenia
- mogą być umieszczane na wewnętrznej jak i zewnętrznej stronie opakowania lub są oddzielone od żywności za pomocą bariery funkcjonalnej, najczęściej w postaci wskaźników (indykatorów)
- na opakowaniach zbiorczych w transporcie produktów spożywczych wymagających temperatur mrożenia jak i chłodzenia
- na opakowaniach jednostkowych mrożonych produktów spożywczych takich jak mięso, ryby
i owoce morza, warzywa i owoce, nabiał, desery. - nazwę oraz adres podmiotu działającego na rynku, który wystawia deklarację zgodności
- nazwę i adres podmiotu działającego na rynku, który wytwarza lub przywozi materiały lub wyroby z tworzyw sztucznych albo produkty pochodzące z pośrednich etapów ich wytwarzania lub substancje przeznaczone do wytwarzania tych materiałów i wyrobów
- dane identyfikujące materiały, wyroby, produkty pochodzące z pośrednich etapów ich wytwarzania lub substancje przeznaczone do wytwarzania tych materiałów i wyrobów
- datę wystawienia deklaracji
- potwierdzenie, że materiały lub wyroby z tworzyw sztucznych, produkty pochodzące
z pośrednich etapów ich wytwarzania lub substancje spełniają odpowiednie wymogi określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 10/2011 i w rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004 - odpowiednie informacje dotyczące wykorzystywanych substancji lub produktów ich rozpadu, dla których w załączniku I i II rozporządzenia Komisji (UE) nr 10/2011 określone zostały ograniczenia lub wymagania (substancje dla których określono limit migracji specyficznej (SML) lub maksymalnej zawartości (QM) lub potwierdzenie, że substancje spełniają wymagania w zakresie składu lub kryteriów czystości lub właściwości fizykochemicznych) aby umożliwić podmiotom działającym na rynku na dalszych etapach obrotu zapewnienie zgodności z tymi ograniczeniami
- odpowiednie informacje dotyczące substancji podlegających ograniczeniom w żywności (tzw. dual use additives) uzyskane z danych doświadczalnych lub w drodze teoretycznych obliczeń dotyczących poziomu ich migracji specyficznej oraz – w odpowiednich przypadkach – kryteria czystości zgodnie z dyrektywami 2008/60/WE, 95/45/WE i 2008/84/WE w celu umożliwienia użytkownikowi tych materiałów i wyrobów zgodności z odpowiednimi przepisami UE lub
– w razie ich braku – przepisami krajowymi mającymi zastosowanie do żywności - wymagania dotyczące wykorzystania materiału lub wyrobu, takie jak:
- rodzaj lub rodzaje żywności, z jaką ma mieć kontakt dany materiał lub wyrób
- czas i temperatura obróbki i przechowywania w kontakcie z żywnością
- stosunek powierzchni kontaktu z żywnością do objętości, stosowany do stwierdzenia zgodności materiału lub wyrobu
- w przypadku zastosowania w wielowarstwowym materiale lub wyrobie bariery funkcjonalnej potwierdzenie, że materiał lub wyrób jest zgodny z wymogami art. 13 ust. 2, 3 i 4 lub art. 14 ust. 2 i 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 10/2011.
- nazwę oraz adres podmiotu działającego na rynku, który wystawia deklarację zgodności;
- nazwę i adres podmiotu działającego na rynku, który wytwarza lub przywozi aktywne
i inteligentne materiały i wyroby albo składniki przeznaczone do wytwarzania tych materiałów
i wyrobów, lub substancje przeznaczone do wytwarzania tych składników; - dane identyfikujące aktywne i inteligentne materiały i wyroby albo składniki przeznaczone do wytwarzania tych materiałów i wyrobów, lub substancje przeznaczone do wytwarzania tych składników;
- datę deklaracji;
- potwierdzenie, że aktywny lub inteligentny materiał lub wyrób spełnia odpowiednie wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004 oraz
w odpowiednich szczególnych wspólnotowych środkach prawnych; - odpowiednie informacje odnoszące się do substancji stanowiących składniki, dla których to substancji obowiązują ograniczenia na mocy przepisów wspólnotowych lub krajowych mających zastosowanie do żywności oraz na mocy niniejszego rozporządzenia; w razie potrzeby szczegółowe kryteria czystości zgodnie z odpowiednimi przepisami wspólnotowymi mającymi zastosowanie do żywności oraz nazwę i ilość substancji uwalnianych przez aktywny składnik, aby umożliwić podmiotom działającym na dalszych etapach obrotu zapewnienie zgodności z tymi ograniczeniami;
- odpowiednie informacje dotyczące odpowiedniości i skuteczności aktywnego lub inteligentnego materiału lub wyrobu;
- specyfikacje dotyczące stosowania danego składnika, takie jak:
- grupa lub grupy materiałów i wyrobów, do których można dodać lub w których skład można włączyć ten składnik;
- warunki stosowania niezbędne do osiągnięcia zamierzonego efektu;
- specyfikacje dotyczące stosowania materiału lub wyrobu, takie jak:
- rodzaj lub rodzaje żywności, z jaką ma mieć kontakt dany materiał lub wyrób;
- czas i temperatura obróbki i przechowywania w kontakcie z żywnością;
- stosunek powierzchni kontaktu z żywnością do objętości, wykorzystywany do stwierdzenia zgodności materiału lub wyrobu;
- potwierdzenie, że aktywny lub inteligentny materiał lub wyrób spełnia wymogi art. 10 rozporządzenia (WE) nr 450/2009, jeżeli stosowana jest bariera funkcjonalna.
- nazwę i adres firmy produkującej finalny wyrób ceramiczny oraz nazwę i adres importera wprowadzającego wyrób na terytorium Wspólnoty Europejskiej
- dane identyfikujące wyrób ceramiczny
- datę wydania deklaracji
- potwierdzenie, że wyrób ceramiczny spełnia odpowiednie wymagania dyrektywy Komisji 2005/31/WE z dnia 29 kwietnia 2005 r. zmieniającej dyrektywę Rady 84/500/EWG w odniesieniu do deklaracji zgodności i kryteriów skuteczności metody analizy w przypadku wyrobów ceramicznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi i dyrektywy Rady 84/500/EWG z dnia 15 października 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących wyrobów ceramicznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi.
- wyniki badań laboratoryjnych wskazujące, że wyroby spełniają wymagania przepisów
w zakresie dopuszczalnych limitów migracji ołowiu i kadmu, z uwzględnieniem warunków badania i adresu laboratorium wykonującego badania - powinna umożliwić łatwe zidentyfikowanie wyrobów, dla których została wydana
- powinna być uaktualniana w przypadku zmian w procesie produkcyjnym, które mogą spowodować zmiany migracji ołowiu i kadmu lub wtedy, gdy dostępne są nowe dane naukowe.
- nazwę oraz adres podmiotu działającego na rynku, który wystawia deklarację zgodności
- nazwę i adres podmiotu działającego na rynku, który wytwarza lub przywozi powleczony materiał lub wyrób
- dane identyfikujące lakierowany lub powleczony materiał lub wyrób
- datę deklaracji
- potwierdzenie, że lakier lub powłoka zastosowane do materiału lub wyrobu są zgodne
z ograniczeniami określonymi w art. 2 niniejszego rozporządzenia oraz z wymaganiami określonymi w art. 3, 15 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004; - specyfikacje dotyczące wykorzystania powleczonego materiału lub wyrobu, takie jak:
- Oddziaływanie inwestycji na środowisko a proces budowlany
- Decyzja środowiskowa dla instalacji radiokomunikacyjnych
- Wyzwania dla sieci telekomunikacyjnych w czasie pandemii
- Wymiana lub zawieszenie nowych anten – przepisy
- Badanie poziomu pól elektromagnetycznych w środowisku – rozporządzenie
Deklaracja zgodności dotyczy nie tylko gotowych materiałów i wyrobów, ale również surowców stosowanych do produkcji tych materiałów i wyrobów, takie jak produkty z pośrednich etapów ich wytwarzania (np. półprodukty) oraz substancji wyjściowych. Wyjątek stanowią produkty z pośrednich etapów wytwarzania takie jak farby graficzne, powłoki czy kleje, które nie są objęte rozporządzeniem (UE) nr 10/2011 i nie istnieje dla nich obowiązek wystawiania deklaracji zgodności.
Deklaracja zgodności i dokumentacja - aktywne i inteligentne materiały i wyroby do kontaktu z żywnością.
Deklaracja zgodności i dokumentacja - aktywne i inteligentne materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością
Do aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów, na etapach obrotu innych niż punkt sprzedaży końcowemu klientowi, niezależnie od tego, czy wchodzą one w kontakt z żywnością, czy nie, albo do składników przeznaczonych do wytwarzania tych materiałów i wyrobów, lub do substancji przeznaczonych do wytwarzania tych składników - dołączana jest pisemna deklaracja zgodnie, z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004.
Deklaracja wystawiana jest przez podmiot działający na rynku i zawiera następujące informacje określone w załączniku II rozporządzenia (WE) nr 450/2009:
Deklaracja zgodności powinna zawierać odpowiednie dane wskazujące na spełnienie wymagań przepisów, zwłaszcza w odniesieniu do substancji limitowanych w danym materiale.
W celu wykazania zgodności wyrobu z obowiązującymi przepisami producent powinien dysponować odpowiednią dokumentacją oraz badaniami przedkładanymi właściwym organom na żądanie. Dokumentacja uzupełniająca zawiera informacje dotyczące odpowiedniości i skuteczności aktywnego lub inteligentnego materiału lub wyrobu, warunki i wyniki badań, a także obliczenia lub inne analizy oraz dowody świadczące o bezpieczeństwie lub wnioskowanie wskazujące na zgodność z wymogami. Pisemna deklaracja umożliwia łatwą identyfikację aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów lub składnika albo substancji, dla których została wydana, i jest odnawiana w sytuacji, gdy istotne zmiany w procesie wytwarzania pociągają za sobą zmiany poziomu migracji lub, gdy pojawiają się nowe dane naukowe.
Deklaracja zgodności dla wyrobów ceramicznych do kontaktu z żywnością.
Deklaracja zgodności dla wyrobów ceramicznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością
Wyroby ceramiczne - wyroby wytwarzane z mieszaniny materiałów nieorganicznych, zawierających głównie glinkę lub krzemiany, mogące zawierać niewielkie domieszki substancji organicznych, wypalane; mogą być one pokryte szkliwem, emalią lub dekorowane;
Na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu, włączając etap sprzedaży detalicznej, do wyrobów ceramicznych, które nie mają jeszcze kontaktu ze środkami spożywczymi, załącza się pisemną deklarację zgodną z art. 16 rozporządzenia 1935/2004 stwierdzającą, że są one zgodne z przepisami o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością mającymi wobec nich zastosowanie.
Pisemna deklaracja, zawiera następujące informacje:
Dokumentacja potwierdzająca zgodność wyrobu:
Producent lub importer wprowadzający na terytorium Wspólnoty Europejskiej wyroby ceramiczne udostępnia na żądanie organów urzędowej kontroli dokumentację wykazującą, że wyroby ceramiczne spełniają wymagania w zakresie maksymalnych dopuszczalnych ilości ołowiu i kadmu, określone w załączniku nr 2 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie wykazu substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa sztuczne przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. 2008, Nr 17 poz. 113).
Deklaracja zgodności dla lakierowanych lub powleczonych materiałów i wyrobów do kontaktu z żywnością (bisfenol A)
Deklaracja zgodności dla materiałów i wyrobów lakierowanych lub powleczonych do kontaktu z żywnością
Stosowanie BPA (bisfenolu A) - substancji o nazwie 2, 2-bis(4-hydroksyfenylo)propan
(CAS 0000080-05-7) jako monomeru do produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych jest dopuszczone rozporządzeniem Komisji (UE) nr 10/2011 z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Poza jego wykorzystywaniem w materiałach z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością, BPA jest szeroko stosowany w żywicach epoksydowych do lakierów i powłok, szczególnie do zastosowań we wnętrzu puszek na żywność.BPA może migrować do żywności z materiału lub wyrobu, z którymi ma ona styczność, w wyniku czego konsumenci tej żywności są narażeni na BPA.
Migracja bisfenolu A do żywności lub na żywność z lakierów lub powłok stosowanych na materiałach i wyrobach nie może przekraczać limitu migracji specyficznej wynoszącego 0, 05 mg/kg żywności. Na zasadzie odstępstwa od powyższego limitu, nie jest dozwolona żadna migracja z lakierów lub powłok stosowanych na materiałach i wyrobach przeznaczonych specjalnie do kontaktu z preparatami do początkowego żywienia niemowląt, preparatami do dalszego żywienia niemowląt, produktami zbożowymi przetworzonymi, żywnością dla dzieci, żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego opracowaną w celu zaspokojenia potrzeb żywieniowych niemowląt i małych dzieci lub napojami na bazie mleka i podobnymi produktami przeznaczonymi specjalnie dla małych dzieci, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 609/2013.
Ponadto BPA nie można stosować do produkcji:
- butelek z poliwęglanu do karmienia niemowląt (dziecko poniżej dwunastego miesiąca życia)
- kubków lub butelek z poliwęglanu, które ze względu na ich właściwości zapobiegające rozlewaniu się płynu są przeznaczone dla niemowląt i małych dzieci (oznacza dziecko w wieku od jednego roku do trzech lat)
Zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 do materiałów i wyrobów objętych szczególnymi środkami należy dołączyć pisemną deklarację zgodności z przepisami mającymi do nich zastosowanie. W przypadku produkcji lakierowanego lub powleczonego materiału lub wyrobu przeznaczonego do kontaktu z żywnością odpowiedzialny podmiot działający na rynku powinien udokumentować ich zgodność z obowiązującymi przepisami w deklaracji zgodności, którą udostępnia swoim klientom. Deklaracja zgodności powinna zawierać informacje określone w załączniku I do rozporządzenia nr 2018/213 z dnia 12 lutego 2018 r. w sprawie stosowania bisfenolu A w lakierach i powłokach przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 10/2011 w odniesieniu do stosowania tej substancji w materiałach z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Pisemna deklaracja zgodności zawiera następujące informacje:
a) rodzaj lub rodzaje żywności, z jaką ma mieć kontakt dany materiał lub wyrób
b) czas i temperatura obróbki i przechowywania w kontakcie z żywnością
c) najwyższy stosunek powierzchni kontaktu z żywnością do objętości, dla którego sprawdzono zgodność zgodnie z art. 17 i 18 rozporządzenia (UE) nr 10/2011, lub równoważne informacje
W przypadku przygotowania projektu budowlanego instalacji radiokomunikacyjnej projektant obowiązkowo załącza do niego własne oświadczenie, zgodnie z którym planowana instalacja nie jest kwalifikowana do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, a tym samym nie wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.
Każdy uczestnik procesu budowlanego ma wyznaczoną rolę i określone obowiązki nałożone przez przepisy Prawa budowlanego. Niewątpliwie jedną z kluczowych osób w kontekście prawidłowego przygotowania projektu budowlanego niezbędnego do pozyskania decyzji o pozwoleniu na budowę jest projektant. To na nim spoczywa ciężar sporządzenia projektu budowlanego – w tym projektu zagospodarowania działki lub terenu, projektu architektoniczno-budowlanego oraz projektu technicznego. Elementem obligatoryjnym jest dodatkowo złożenie przez niego (oraz przez projektanta sprawdzającego) oświadczenia o sporządzeniu projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej. W tym zakresie projektant ponosi surową odpowiedzialność zawodową, co ma związek z doniosłością dokonywanych przez niego czynności – od prawidłowego projektu budowlanego i jego zgodności z wymaganiami prawno-technicznymi zależy bezpieczeństwo zdrowia i życia ludzi, także w kontekście ochrony środowiska.
Fot. stock. adobe/shintartanya
Obowiązkowe oświadczenie projektanta
Nowelą z dnia 30 sierpnia 2019 r., która weszła w życie dnia 25 października 2019 r., ustawodawca wprowadził nową regulację art. 33 Prawa budowlanego, dodając w ust. 2 pkt 9, nakazujący dołączyć do projektu budowlanego dotyczącego instalacji radiokomunikacyjnej oświadczenie projektanta, posiadającego uprawnienia budowlane do projektowania w specjalności konstrukcyjno-budowlanej lub instalacyjnej w zakresie instalacji telekomunikacyjnych, że instalacja radiokomunikacyjna nie spełnia warunków, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 60 Ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Innymi słowy, w przypadku przygotowania projektu budowlanego instalacji radiokomunikacyjnej projektant obowiązkowo załącza do niego własne oświadczenie, zgodnie z którym planowana instalacja nie jest kwalifikowana do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, a tym samym nie wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Brak takiego oświadczenia będzie uprawniać organ architektoniczno-budowlany do wezwania o uzupełnienie projektu budowlanego, a w razie nieuzupełnienia będzie stanowić wadę formalną uniemożliwiającą wydanie przez organ decyzji o pozwoleniu na budowę.
Sprawdź też:
Nałożenie na projektanta nowego obowiązku, wynikającego z art. 33 ust. 2 pkt 9 Pb, należy ocenić pozytywnie, w szczególności biorąc pod uwagę wagę oświadczeń składanych przez projektanta w procesie budowlanym. O ile w praktyce działania organów architektoniczno-budowlanych często dochodzi do skrupulatnego i ponadnormatywnego wzywania inwestora do przedłożenia określonych dokumentów, opinii oraz wyjaśnień, o tyle brak jakichkolwiek podstaw, aby organ kontestował i podważał prawdziwość oraz zasadność merytoryczną oświadczenia projektanta posiadającego odpowiednie (określone ustawą) specjalności. Tym samym złożone przez niego oświadczenie, że dana inwestycja stanowiąca instalację radiokomunikacyjną nie spełnia warunków, które kwalifikują ją do przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, powinno wiązać organ architektoniczno-budowlany w ramach postępowania o udzielenie pozwolenia na budowę. Projektant potwierdza i stwierdza bowiem swoim oświadczeniem – i całą posiadaną wiedzą specjalistyczną – prawidłowość kwalifikacji przez inwestora danego przedsięwzięcia pod kątem kryteriów ochrony środowiska, w tym możliwości oddziaływania zawsze albo potencjalnie znacząco na środowisko. W konsekwencji zatem nie powinno dochodzić do sytuacji, w której organ architektoniczno-budowlany – pomimo złożonego i załączonego do wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę oświadczenia projektanta, o którym mowa w art. 2 pkt 9 Pb – wzywa inwestora do wykazania, że brak było przesłanek do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Taka praktyka nie tylko nie ma oparcia w przepisach prawa, ale przede wszystkim podważa cel wprowadzenia przez ustawodawcę noweli z dnia 30 sierpnia 2019 r.
Tamara Laprus-Bałuka
radca prawny i partner, Kancelaria Zaborowska Laprus-BałukaPolecamy: Produkty budowlane
INTELIGENTNE MATERIAŁY I WYROBY PRZEZNACZONE DO KONTAKTU Z ŻYWNOŚCIĄ:
Bariera funkcjonalna – bariera składająca się z 1 lub więcej warstw materiałów do kontaktu
z żywnością, która gwarantuje, że końcowy wyrób spełnia wymogi rozporządzenia nr 1935/2004. Bariera funkcjonalna stanowi warstwę, która uniemożliwia przenikanie substancji zza bariery do żywności (maksymalna wartość migracji wynosi 0, 01 mg/kg żywności dla pojedynczej substancji lub grupy związków powiązanych strukturalnie lub toksykologicznie oraz izomerów i substancji przenikających w wyniku odbicia). wskaźnik czasu-temperatury – ma na celu podawanie informacji dotyczących warunków przechowywania żywności – czy został przekroczony próg temperaturowy w czasie jej przechowywania. Wskaźnik podaje również „historie” przechowywania np. na jak długo została przekroczona temperatura progowa. Wskaźnik podaje ww. informacje za pomocą sygnału wizualnego, zmiana barwy wskaźnika mówi, że produkt spożywczy nie jest już świeży i nie nadaje się do spożycia.
Wskaźniki czasu – temperatury stosowane są:
Źródło:
Dr inż. Małgorzata Nowacka – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie www. pl
Deklaracja zgodności dla materiałów i wyrobów do kontaktu z żywnością z tworzyw sztucznych
Deklaracja zgodności dla materiałów lub wyrobów do kontaktu z żywnością z tworzyw sztucznych
Pisemna deklaracja zgodności w odniesieniu do materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, produktów z pośrednich etapów ich wytwarzania oraz substancji przeznaczonych do wytwarzania tych materiałów i wyrobów wymagana jest na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu handlowego, z wyłączeniem sprzedaży detalicznej i powinna zawierać informacje zgodnie z załącznikiem IV do rozporządzenia (UE) nr 10/2011:
