Podręcznik pacjenta Beko Cfg1552s

Podręcznik pacjenta Beko Cfg1552s to przydatny przewodnik po urządzeniu Beko Cfg1552s. Podręcznik zawiera informacje na temat specyfikacji urządzenia, instrukcji użytkowania, porad dotyczących konserwacji i naprawy, a także informacje na temat ochrony środowiska. Podręcznik zawiera również wskazówki dotyczące bezpieczeństwa i zasad przechowywania i transportu urządzenia. Podręcznik zawiera również wskazówki dotyczące korzystania z urządzenia i odpowiedniego użytkowania oraz instrukcje dotyczące konfiguracji i programowania. Podręcznik jest przydatnym źródłem informacji dla osób korzystających z urządzenia.

Ostatnia aktualizacja: Podręcznik pacjenta Beko Cfg1552s

Sprawdzone narzędzie terapeutyczne redukujące ryzyko samobójstwa

Niniejszy podręcznik, opracowany na podstawie wieloletnich doświadczeń klinicznych i badań naukowych autora, przedstawia skuteczną metodę terapeutyczną CAMS, stosowaną przez specjalistów na całym świecie. Metoda oceny i zarządzania tendencjami samobójczymi we współpracy z pacjentem (The Collaborative Assessment and Management of Suicidality, CAMS) – dostosowana do potrzeb osób zagrożonych samobójstwem – pozwala na skuteczną ocenę ryzyka popełnienia samobójstwa, stworzenie i realizację planu terapeutycznego oraz stabilizację stanu pacjenta. Podstawowe założenia metody to szacunek, empatia i uczciwość wobec pacjenta oraz umożliwienie mu ponownego zapanowania nad własnym życiem bez konieczności hospitalizacji.

Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.

Analiza składu moczu jest jednym z podstawowych nieinwazyjnych badań diagnostycznych. Dostarcza istotnych informacji na temat stanu zdrowia człowieka, umożliwia wykrycie wielu chorób. Główne parametry moczu poddawane analizie to:

• dobowa ilość wydalanego moczu – zmniejszone wydalanie może mieć wiele przyczyn, np. małą ilość spożywanych płynów, gorączkę, biegunkę; zwiększone wydalanie moczu może się pojawić przy pobieraniu dużych ilości płynów, substancji moczopędnych, diecie wysokobiałkowej albo niewydolności nerek;

• barwa – zmiana zabarwienia następuje na przykład pod wpływem barwników zawartych w pokarmach (np. w burakach) i w przebiegu chorób wątroby;

• odczyn – prawidłowy mieści się między 4, 5 -7, 5 pH; niższy niż 4, 5 jest przy diecie zawierającej dużo białka, a wyższy niż 7, 5 gdy spożywamy produkty pochodzenia roślinnego; nieprawidłowe wartości odczynu mogą świadczyć o zakażeniu bakteryjnym czy obecności kamieni nerkowych.

W moczu zdrowego człowieka nie powinny znajdować się:

• bakterie – dopuszczalna jest jedynie ich śladowa ilość; większa może być sygnałem infekcji bakteryjnej, niewłaściwego pobrania próbki moczu lub jej nieprawidłowego przechowywania;

• glukoza – jej obecność w moczu może świadczyć o niezdolności nerek do odzyskiwania cukru z moczu pierwotnego albo o podwyższonym poziomie cukru we krwi (cukrzycy);

• czerwone ciałka krwi – pojawiają się w moczu w przypadku uszkodzenia nerek, zapalenia cewki moczowej lub innych narządów wyprowadzających;

• białka – ich obecność może być spowodowana dużym wysiłkiem fizycznym, gorączką lub uszkodzeniem kłębuszków nerkowych.

Bakteryjne zakażenia układu moczowego (zapalenie nerek, pęcherza, cewki moczowej) mogą być skutkiem przewlekłych, niedoleczonych infekcji gardła, zatok, migdałów i zębów. Zakażeniom cewki i pęcherza moczowego wywołanym bakteriami kałowymi sprzyjają złe nawyki higieniczne. Częściej dotyczą one kobiet niż mężczyzn, ponieważ ich cewka moczowa jest krótsza i położona blisko odbytu. Z kolei na kamicę nerkową częściej zapadają mężczyźni. W nerkach tworzą się różnej wielkości kamienie moczowe, nierozpuszczalne osady soli, blokujące drogi moczowe, które przesuwając się w kierunku pęcherza moczowego wywołują silny ból. Leczenie polega na ich usunięciu. Kamienie mogą zostać na przykład rozkruszone za pomocą ultradźwięków i wraz z moczem wydalone na zewnątrz.

W przypadku trwałego uszkodzenia nerek dochodzi do nagromadzenia we krwi mocznika, nadmiaru wody i soli mineralnych oraz szkodliwych produktów przemiany materii, co prowadzi do zatrucia organizmu. Konieczne jest wówczas oczyszczenie organizmu za pomocą zabiegu zwanego dializądializą. Polega on na przepuszczaniu krwi pacjenta przez dializatordializator (sztuczną nerkę), który zastępuje nefron. Zabieg trwa od 4 do 8 godzin i musi być powtarzany 2‑3 razy w tygodniu.

Aby zapobiec zakażeniom bakteryjnym układu moczowego, należy:

• dbać o codzienną higienę i często zmieniać bieliznę; ogranicza to ryzyko wniknięcia bakterii do dróg moczowych;

• nosić luźną, oddychającą bieliznę, co zapobiega otarciom naskórka i zmniejsza ryzyko infekcji;

• chronić organizm, szczególnie nerki, przed wychłodzeniem, co zapobiega obniżeniu odporności;

• w razie infekcji gardła, zatok, migdałków doprowadzić do wyleczenia choroby i zlikwidowania źródła bakterii;

• dbać o regularne opróżnianie pęcherza; zapobiega to gromadzeniu się i rozwojowi bakterii w pęcherzu moczowym.

Na prawidłowe funkcjonowanie układu moczowego wpływa również dieta. Należy ograniczyć spożycie soli, produktów zawierających dużo szczawianów (szczawiu, rabarbaru) oraz wapnia, który jest bardzo niebezpieczny dla osób cierpiących na przewlekłą niewydolność nerek. Wspomniane związki utrudniają zwrotne wchłanianie wody oraz sprzyjają powstawaniu osadów i kamieni. Ważne jest, aby pić 2‑2, 5 l płynów dziennie. W ten sposób wypłukane zostaną osady soli mineralnych i bakterii. Niedobór wody prowadzi do wytwarzania zagęszczonego moczu i może być przyczyną uszkodzenia nerek.

• Analiza składu moczu należy do podstawowych badań diagnostycznych.

• Uszkodzenie nerek może prowadzić do zatrucia i śmierci organizmu.

• Krew pacjenta z trwałym uszkodzeniem nerek poddawana jest dializie.

• Do czynników wywołujących choroby nerek należą m. in. drobnoustroje chorobotwórcze oraz nieprawidłowa dieta.