Dokumentacja podstawowa Hitachi CP C9x zawiera wszystkie informacje niezbędne do rozpoczęcia pracy z urządzeniem. Zawiera ona szczegółowe informacje na temat konfiguracji, instalacji i użytkowania, a także wszystkie informacje na temat oprogramowania i sprzętu wymagane do działania. Dokumentacja Hitachi CP C9x obejmuje również instrukcje dotyczące bezpieczeństwa, zasad użytkowania oraz konserwacji urządzenia. Jest ona szczególnie przydatna dla osób, które rozpoczynają pracę z urządzeniem, ponieważ zawiera wszystkie informacje niezbędne do prawidłowego działania.
Ostatnia aktualizacja: Dokumentacja podstawowa Hitachi Cp C9x
Wprowadzone zostały nowe obowiązki dokumentacyjne w zakresie cen transferowych. Niektóre z nich obowiązują już w roku 2017, inne natomiast zaczną funkcjonować w 2018 roku. Do obowiązków tych należą przede wszystkim konieczność przygotowania dokumentacji krajowej i grupowej, składanie formularza CIT/TP oraz sporządzanie analizy porównawczej.
Podatki 2019
Ustawodawca, uwzględniając postanowienia Kodeku postępowania w zakresie dokumentacji transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi w Unii Europejskiej oraz rekomendacje OECD, wprowadził zmiany przepisów podatkowych regulujących kwestie obowiązku dokumentacyjnego w zakresie cen transferowych, które częściowo weszły w życie od 1 stycznia 2016 r. (raportowanie według krajów) oraz od 1 stycznia 2017 r. (dokumentacja krajowa, dokumentacja grupowa, CIT-TP, analiza porównawcza). Dodatkowo w roku 2017 przygotowane zostały nowe rozporządzenia wykonawcze.
Nowe regulacje wprowadzają trzystopniową znormalizowaną i częściowo scentralizowaną dokumentację pomiędzy podmiotami powiązanymi, oraz przewidują równocześnie zwolnienie z obowiązku dokumentowania transakcji dla mniejszych przedsiębiorców.
Jakie podmioty muszą sporządzać dokumentację cen transferowych?
Obecnie obowiązek dokumentacyjny jest zróżnicowany w zależności od wysokości osiąganych przychodów lub kosztów (liczonych w sposób określony w ustawie o rachunkowości).
Oznacza to, że znowelizowane przepisy w zakresie cen transferowych zlikwidowały obowiązujące dotychczas progi wartościowe, powyżej których podatnicy są zobowiązani sporządzać dokumentacje cen transakcyjnych. Zgodnie z nowymi regulacjami, obowiązek sporządzania dokumentacji obowiązuje jedynie podmioty, których przychody lub koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości przekroczyły w poprzednim roku podatkowym równowartość 2 mln euro.
Zasada przeliczania tej wartości co do zasady pozostała bez zmian, czyli obowiązuje średni kurs ogłaszany przez NBP, obowiązujący w ostatnim dniu roboczym roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, którego dotyczy dokumentacja.
Dokumentacji podlegają jedynie te transakcje i zdarzenia, które mają istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika.
Nowe regulacje ustaw o podatkach dochodowych wprowadziły algorytm ustalania limitów, powodujących konieczność sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Jakie więc elementy dokumentacji przygotowują podatnicy przekraczający poszczególne limity/progi?
Jak wspomniano, obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej powstaje w przypadku przekroczenia progu 2 mln euro przez przychody/koszty księgowe. Natomiast liczba dokumentów koniecznych do przygotowania rośnie wraz z przekroczeniem kolejnych progów. I tak:
- 2 mln euro – dokumentacja lokalna (ang. local file), czyli podstawowa dokumentacja cen transferowych (rozszerzona w porównaniu do zakresu dokumentacji z lat ubiegłych);
- 10 mln euro – rozszerzenie dokumentacji lokalnej o analizy porównawcze dla istotnych transakcji z podmiotami powiązanymi;
- 20 mln euro – dokumentacja grupowa (ang. master file), czyli dokumentacja cen transferowych wraz z opisem grupy;
- 750 mln euro – raport według krajów (ang. country-by-country reporting).
Wzrost poziomu przychodów/kosztów księgowych ma również wpływ na wartość transakcji dla której należy sporządzać dokumentacje cen transferowych. W przedziale:
- 2 mln euro do 20 mln euro – przedmiotowa wartość progu rośnie od kwoty 50 tys. euro o 5 tys. euro za każdy 1 mln euro przychodów/kosztów księgowych;
- 20 mln euro do 100 mln euro – przedmiotowa wartość progu rośnie od kwoty 140 tys. euro o 45 tys. euro za każde 10 mln euro przychodów/kosztów księgowych;
- powyżej 100 mln euro – przedmiotowa wartość progu wynosi 500 tys. euro.
Co obejmuje dokumentacja cen transferowych?
W związku z powyższym do obowiązków w zakresie cen transferowych należy sporządzanie dokumentacji lokalnej (ang. local file), dokumentacji grupowej (ang. master file), składanie formularza CIT/TP, sporządzanie analizy porównawczej (ang. benchmark study) oraz raportowanie według krajów (ang. country-by-country).
Dokumentacja lokalna (ang. local file)
Jest to podstawowa forma dokumentacji cen transakcyjnych. Dokument „local file”, czyli dokumentacja na poziomie lokalnym, sporządzana przez krajowy podmiot powiązany, zawiera m. in. rodzaj i przedmiot transakcji i zdarzeń będących przedmiotem dokumentacji, opis przebiegu tych transakcji/zdarzeń, a także opis metody i sposobu kalkulacji dochodu (straty).
W odniesieniu do podatników, osiągających przychody lub koszty powyżej 10 mln euro w poprzednim roku podatkowym konieczne będzie uzupełnienie dokumentacji o tzw. analizę danych porównawczych (tj. analizę danych podmiotów niezależnych).
Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018
Wymieniając bardziej szczegółowo, w skład dokumentacji „lokal file” wchodzą:
- opis podatnika (struktura organizacyjna i zarządcza, przedmiot i zakres prowadzonej działalności gospodarczej, realizowana strategia gospodarcza, otoczenie konkurencyjne),
- opis transakcji lub innych zdarzeń,
- dane finansowe,
- analiza funkcjonalna (w tym aktywa i ryzyka),
- opis metody i sposobu kalkulacji dochodów wraz z uzasadnieniem dokonanego wyboru,
- opis ewentualnie przeprowadzonych pomiędzy podmiotami powiązanymi przeniesień istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub ryzyk, mających wpływ na dochód (stratę) podatnika,
- dokumenty źródłowe.
Podmioty zobligowane powinny złożyć dokument „lokal file” po raz pierwszy do dnia 31 marca 2018 r.
Dokumentacja grupowa (ang. master file)
Natomiast dokument „master file” dotyczyć będzie tylko podmiotów prowadzących działalność w skali średniej lub dużej, tj. podatników funkcjonujących w strukturach grup kapitałowych, którzy w roku podatkowym osiągnęli przychody/ponieśli koszty w kwocie powyżej 20 mln euro.
Dokumentacja w tej części zawierać będzie informacje o grupie podmiotów powiązanych, w szczególności opis struktury organizacyjnej, przyjętej polityki cen transferowych, analizę sytuacji finansowej grupy, a także sprawozdanie skonsolidowane grupy kapitałowej.
W dokumentacji, należy wskazać podmiot powiązany, który sporządza tę część dokumentacji, wraz z podaniem daty składania rocznego zeznania podatkowego przez podmiot sporządzający.
Dokument „master file” po raz pierwszy należy złożyć do dnia 31 marca 2018 r.
Formularz CIT/TP
Formularz CIT/TP to uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi. W swojej zasadniczej części (poza danymi identyfikacyjnymi) przyjmuje formę zamkniętą, tj. podatnik obowiązany jest jedynie do zaznaczenia odpowiedniej pozycji. Nie jest wymagane przedstawianie szczegółowych informacji na temat poszczególnych transakcji.
Korzyścią płynącą dla podatnika z tego obowiązku jest możliwość przeprowadzenia we własnym zakresie przeglądu realizowanych transakcji oraz ich skategoryzowanie, w tym wskazanie transakcji przedmiotem których są usługi o niskiej wartości dodanej.
Formularz CIT/TP zastąpił funkcjonujący dotychczas formularz ORD. Podatnicy zobowiązani są składać CIT/TP wraz z zeznaniem podatkowym. Formularz ten stanowi załącznik do rocznej deklaracji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-8).
CIT/TP wprowadzony został rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 8 czerwca 2017 r. w sprawie określenia wzoru uproszczonego sprawozdania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dziennik Ustaw rok 2017 poz. 1190).
Obowiązek składania CIT/TP po raz pierwszy dotyczy roku podatkowego zaczynającego się po 31 grudnia 2016 r.
Analiza porównawcza (ang. benchmark study)
Kolejnym obowiązkiem w zakresie dokumentacji cen transferowych jest konieczność przygotowywania analizy porównawczej (benchmark study). Jest to analiza polegająca na odniesieniu cen lub wskaźników zysku (rentowności) osiąganych w związku z realizacją transakcji między podmiotami powiązanymi do cen lub wskaźników zysku (rentowności) osiąganych w porównywalnych transakcjach realizowanych pomiędzy podmiotami niezależnymi.
Do przeprowadzenia prawidłowej analiza porównawczej ustawodawca zaleca wykorzystywanie danych dotyczących polskich podmiotów. Natomiast w przypadku braku danych umożliwiających dokonanie analizy – niezbędne jest przedstawienie opisu zgodności warunków transakcji lub innych zdarzeń ustalonych z podmiotami powiązanymi z warunkami, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 12 września 2017 r. w sprawie informacji zawartych w dokumentacji podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dziennik Ustaw rok 2017 poz. 1753), analiza porównawcza powinna uwzględniać wskazanie:
- analizowanej strony transakcji lub innego zdarzenia,
- istotnych założeń będących podstawą analizy danych porównawczych,
- przyczyn zastosowania danych porównawczych pochodzących z jednego roku lub danych wieloletnich, wykorzystanych do analizy sytuacji gospodarczej podmiotów niezależnych uznanych za porównywalne,
- danych porównawczych, w tym danych finansowych lub wskaźników finansowych, odnoszących się do operacji gospodarczych z podmiotami niezależnymi lub zawieranych między podmiotami niezależnymi, które podatnik wykorzystał do zastosowania metody kalkulacji dochodów (straty) lub które odrzucił z powodu braku porównywalności, z podaniem informacji na temat źródła i sposobu pozyskania tych danych oraz cen lub wskaźników finansowych dotyczących tych transakcji lub innych zdarzeń,
- zastosowanych korekt, wraz z uzasadnieniem konieczności ich dokonania eliminujących rozbieżności pomiędzy wykorzystanymi danymi porównawczymi dotyczącymi transakcji, innych zdarzeń lub podmiotów a analizowaną transakcją lub innym zdarzeniem,
- wyznaczonego punktu lub przedziału rynkowego wraz z opisem ewentualnego wykorzystania miar statystycznych do tego celu, wraz z uzasadnieniem przyjęcia, że warunki transakcji lub innego zdarzenia nie różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty,
- przyczyn braku którejkolwiek z informacji wskazanych powyżej.
Raportowanie według krajów (ang. country-by-country reporting)
Oprócz powyższych obowiązków dokumentacyjnych należy przygotować także raportowanie według krajów (country-by-country reporting). Przy czym jest to raportowanie, które obejmuje jedynie największe podmioty powiązane. Stanowi zespół informacji dotyczących podmiotów wchodzących w skład grupy, które dotyczą ich działalności w poszczególnych państwach.
Ten obowiązek sprawozdawczy obejmuje podmioty krajowe, spełniające kryteria jednostki dominującej (w rozumieniu ustawy o rachunkowości), działających w skali międzynarodowej, jeżeli skonsolidowane przychody grupy podmiotów powiązanych przekroczą 750 ml euro.
Do informacji uwzględnianych w raporcie zalicza się:
- wielkość osiągniętego dochodu,
- skala prowadzonej działalności,
- kwota zapłaconego podatku.
Obowiązek sporządzenia pierwszego raportu według krajów upływa z dniem 31 grudnia 2017 r.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dziennik Ustaw rok 2017 poz. 648),
- rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 12 września 2017 r. 1753),
- rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 8 czerwca 2017 r.
Dobra dokumentacja techniczna krok po kroku
Wstęp pełen banałów, które - jak się okazuje - wcale banałami nie są
Mało który programista lubi pisać dokumentację techniczną i niniejszy artykuł nie ma zamiaru przekonywać Cię do tego, że pisanie dokumentacji to najfajniejsze zadanie pod słońcem.
Prosimy Cię tylko o jedno — nie zaczynaj pisać dokumentacji z następującym nastawieniem:`
“Było trudno napisać aplikację,
to niech i trudno będzie ją zrozumieć. ”
Bo przecież dokumentacja techniczna powinna być jak instrukcja obsługi — konkretna, czytelna, rozwiewająca wątpliwości, pokazująca użytkownikowi krok po kroku, gdzie wmontować którą śrubkę oraz jak korzystać ze zmontowanego sprzętu.
A jeżeli już przychylasz się do tej pierwszej prośby, to mamy i drugą: nie odkładaj pisania dokumentacji technicznej “na ostatnią chwilę”. Z tego nigdy nic dobrego nie wychodzi. Po pierwsze, po trzech miesiącach programowania nawet Twój własny kod będzie wyglądał obco. Po drugie, pisana “po łebkach” dokumentacja sprawi tylko, że w kolejnych miesiącach na skrzynce działu technicznego mnożyć będą się mało życzliwe maile od zdenerwowanych programistów, którzy poświęcili godziny swojego czasu na rozwiązaniu jakiegoś problemu i nic ich nie obchodzi, że “u Ciebie wszystko działa”, bo u nich nie działa a z dokumentacją coś jest nie tak.
W zamian, wprowadź w swój tok pracy nad aplikacją dobry nawyk: w każdym tygodniu spędzam 2–4h na tworzenie dokumentacji i jej uaktualnianie. Niech to będzie czas wpisany jasno w harmonogram pracy zespołu.
Krok 1: Zrozumienie, kto tak naprawdę jest odbiorcą dokumentacji, czyli wybór stylu pisania
Istnieją trzy podstawowe sytuacje, gdy ktoś otworzy Twoją dokumentację:
- Jest ciekawy jak aplikacja działa i co oferuje,
- Bardzo chce zacząć z niej korzystać,
- W trakcie korzystania z aplikacji utknął na jakimś etapie i potrzebuje pomocy.
Innymi słowy, na stronie Twojej dokumentacji technicznej wyląduje albo osoba decyzyjna tudzież Project Manager albo — dużo częściej — programista, którego zadaniem jest wdrożenie aplikacji po stronie Klienta.
Dlatego polecamy pisać dokumentację techniczną, tak jakby jej czytelnikami byli programiści.
Co za tym idzie, styl pisania dokumentacji powinien być techniczny i konkretny. Używaj krótkich treściwych zdań bez upiększeń. Całość musi być czytelna już na pierwszy rzut oka i logiczna.
Krok 2: Niezbędne elementy dokumentacji technicznej, czyli tworzenie spisu treści
Każda aplikacja jest inna. Jedna krótsza, druga dłuższa. Stąd niektóre dokumentacje techniczne zajmują dwie strony A4, a inne swoim woluminem przypominają Encyklopedię Britannica. Istnieją jednak podstawowe elementy, które przyjmuje się zawrzeć w każdej dokumentacji technicznej.
Co musi się znaleźć w dokumentacji:
- wstęp, czyli opis sposobu działania (konkretnie: co robi ta appka),
- sposób instalacji aplikacji i zależności,
- zastosowane algorytmy,
- rozmieszczenie i sposoby działania poszczególnych komponentów.
To, co musimy zatem zrobić na wstępie pisania dokumentacji technicznej, to rozrysować jej spis treści. Co, gdzie i w jakiej kolejności, tak żeby każdy istotny element można było łatwo i szybko znaleźć bez względu na to, czy zaglądamy do tej dokumentacji po raz pierwszy, próbując zacząć z niej korzystać czy też wracamy do niej po latach z jakimś bugiem.
Poniżej wrzucamy kilka inspirujących przykładów spisu treści dokumentacji technicznej, które powalają swoją czytelnością i przyjazną dla użytkownika nawigacją.
Przykład 1. Heroku Dev Center
Dokumentacja techniczna Heroku pod względem spisu treści to jeden z najlepszych przykładów na rynku.
Od razu z miejsca widzimy główne kategorie — od architektury przez bazy danych, bezpieczeństwo, linie komend i dodatki aż po języki supportu. Poniżej głównych linków dodatkowo mamy wylistowane w trzech kolumnach wszystkie elementy wchodzące w skład każdej z głównych kategorii. Żadnego rozwijania czy zwijania elementów. Wszystko podane na tacy.
Przykład 2. Laravel
Całkowicie inny układ spisu treści (ale równie wygodny w użyciu) proponuje Laravel.
Główne kategorie zostały wypisane na lewym bocznym pasku strony z dokumentacją, a każdą z kategorii i jej menu otwieramy plusikiem. Podmenu, na którym w danym momencie się znajdujemy, wyróżniono dodatkowo czerwonym kolorem, co ułatwia nawigację.
Krok 3: Opisanie poszczególnych komponentów i zamieszczenie przykładów zastosowania (koniecznie z fragmentami kodu! )
Gdy mamy już uporządkowane menu naszej dokumentacji technicznej, przechodzimy do opisania poszczególnych elementów.
Na początek wstęp, czyli kilka zdań wytłumaczenia do czego służy aplikacja.
Można to zrobić jednym akapitem, opisując podstawowe działanie, tak jak np. Stripe Sigma:
Lub możemy opisać całość jednym prostym zdaniem, np. “Ta aplikacja pozwala uzyskać dostęp do bazy danych YXC, na podstawie których przewidzisz ile prezentów dostaniesz od swoich znajomych w najbliższym roku”.
Następnie przechodzimy do opisania konkretnych metod działania programu oraz zastosowanych komend.
Co ważne, każdą komendę warto podeprzeć przykładem z kodem!
Dlaczego? Uzasadnienie jest proste:
- przykłady szybciej tłumaczą zasadę działania niż rozległe opisy tekstowe, a skoro czytelnikami naszej dokumentacji technicznej są programiści, z pewnością docenią wklejone fragmenty kodu,
- przykłady kodu to również gotowe elementy kopiuj-wklej. W ten sposób użytkownicy mogą od razu wykorzystać w praktyce dane linijki bez konieczności rozpracowywania wszystkiego własnym wysiłkiem.
Przydatna wskazówka:
Warto stopniować metody od najłatwiejszej do najtrudniejszej. W ten sposób, dopiero po 3–5 łatwiejszych przykładach (np. test uwierzytelniania czy prosty request) opisujemy metody bardziej skomplikowane. Dzięki temu, programista najpierw zostaje zachęcony sukcesami pierwszych prób, a dopiero później staje przed trudniejszymi wyzwaniami. Łatwiej mu wtedy przetworzyć nowe informacje.
Krok 4: Nie bój się sięgać po przydatne narzędzia, czyli z których generatorów dokumentacji technicznej warto korzystać
Nie zawsze wszystko trzeba robić ręcznie. Nie żyjemy wszak w XVII wieku;) Generator dokumentacji technicznej to nieocenione narzędzie, które automatycznie konwertuje pliki źródłowe za nas i wrzuca je do HTML lub dowolnego innego pliku wyjściowego. Znacznie przyspiesza to tworzenie dokumentacji technicznej.
W ostatnich latach generatorów dokumentacji technicznej pojawia się na rynku coraz więcej i więcej. Tutaj podpowiadamy, które naszym zdaniem są obecnie w zdecydowanej czołówce.
TOP 3 darmowe generatory dokumentacji technicznej, które zapewniają wsparcie dla takich języków programowania jak. m. in. C++, C, Objective-C, C#, PHP, Java, Python i IDL:
- Doxygen,
- Natural Docs,
- Slate.
Z pewnością któryś z nich podbije Twoje serce;)
“Win-Win situation” — wygrywasz i Ty i Twój Klient
- mniej próśb o pomoc techniczną ( rozwiązywanie problemów technicznych trwa zazwyczaj dłużej niż pisanie dokumentacji! ),
- wymiana negatywnych maili na pozytywne (nie psujemy krwi i nastroju Klientom i sami nie podnosimy sobie ciśnienia, czytając zażalenia),
- mamy porządną podwalinę pod rozwój kolejnych produktów (skalowanie i takie tam istotne strategicznie dla rozwoju sprawy),
- zadowoleni Klienci, a zatem więcej poleceń, więcej kontraktów i więcej zysku dla firmy.
Mogą Cię zainteresować też inne artykuły z naszego cyklu Tech Stories:
Dokumentacja techniczna
Dokumentacja techniczna
Kliknij, jeśli szukasz części zamiennych, akcesoriów, danych technicznych, instrukcji, informacji na temat bezpieczeństwa (w tym deklaracji zgodności CE) i wielu innych zasobów.
